| 10 min. czytania Prawo spadkowe jest działem Kodeksu cywilnego, a przepisy dotyczące dziedziczenia znajdziesz też w Kodeksie postępowania cywilnego. Wszystkie zasady dziedziczenia ustawowego, przyjmowania czy odrzucania spadku oraz wnoszenia o zachowek zapisano w prawie spadkowym. Nowelizacja prawa spadkowego z czerwca 2020 roku poszerzyła krąg uprawnionych do dziedziczenia ustawowego po zmarłym. Z tego artykułu dowiesz się: Prawo spadkowe – co oznacza? Jakie kwestie reguluje prawo spadkowe? Prawo spadkowe w Polsce – co warto wiedzieć? Prawo spadkowe – od kiedy obowiązuje? Jak działa prawo spadkowe? Prawo spadkowe a dziedziczenie – jakie możliwości ma spadkobierca? Jak przeprowadzić prawo spadkowe? Więcej Otrzymanie spadku po bliskiej osobie wiąże się z koniecznością dopełniania wielu formalności przed sądem. Spadek można przyjąć w całości, z dobrodziejstwem inwentarza, lub w całości go odrzucić. Problem pojawia się, jeśli nie wiesz, czy dziedziczysz majątek, czy może długi, np. związane z zaciągniętym i niespłaconym przez spadkodawcę kredytem hipotecznym lub innym. W związku z nowelizacją prawa spadkowego zmieniło się wiele ważnych kwestii odnoszących się do spadków. Sprawdź, czy i ciebie mogą one dotyczyć. Jak mądrze podejść do kwestii dziedziczenia, by nie być zmuszonym do spłacania nie swoich długów? Prawo spadkowe – co oznacza? Co to jest prawo spadkowe? Otóż jest to ustawa, która reguluje wszelkie sprawy związane z dziedziczeniem. Prawo spadkowe stanowi jeden z działów prawa cywilnego, który określa zasady przechodzenia praw i obowiązków po śmierci spadkodawcy na spadkobiercę lub spadkobierców. Jakie kwestie reguluje prawo spadkowe? Co reguluje prawo spadkowe i kiedy należy odwoływać się do jego przepisów? Kolejne jego przepisy określają między innymi zasady nabywania praw i obowiązków wynikających z dziedziczenia, w tym: osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego i z tytułu testamentu, osoby uprawnione do nabywania praw związanych ze spadkiem w inny sposób niż w drodze dziedziczenia, zasady odpowiedzialności za długi wchodzące w skład spadku. Tak właściwie przepisy prawa spadkowego znajdują się w przeważającej części w dwóch aktach prawnych: w Kodeksie cywilnym – przepisy prawa materialnego, w Kodeksie postępowania cywilnego – zawierają one procedury związane z aspektami prawa spadkowego. Podstawą dziedziczenia w Polsce jest testament pozostawiony przez spadkodawcę. Jeśli jednak takiego dokumentu dana osoba nie pozostawiła, wówczas zastosowanie ma dziedziczenie ustawowe regulowane przez prawo spadkowe. Wykorzystuje się je także wtedy, gdy wszyscy powołani w testamencie do dziedziczenia spadkobiercy odrzucili spadek lub ze względów prawnych nie mogli być spadkobiercami. W innych przypadkach zapisy testamentu uważane są za ważne. Prawo spadkowe w Polsce – co warto wiedzieć? Nowe zasady prawa spadkowego w Polsce obowiązują od 28 czerwca 2020 roku, kiedy to zmianie uległy przepisy Kodeksu cywilnego właśnie w zakresie dziedziczenia ustawowego. Ustawa po nowelizacji znacząco rozszerzyła krąg spadkobierców uprawnionych z mocy prawa do dziedziczenia. Kiedy w 2020 roku znowelizowano Kodeks cywilny, prawo spadkowe uległo zmianom w taki sposób, że rozszerzony został krąg spadkobierców. Dotychczas gdy brakowało zstępnych, małżonka, rodziców i rodzeństwa oraz ich zstępnych, którzy mogliby dziedziczyć spadek po zmarłej osobie, przypadał on gminie, w której ostatnio zamieszkiwał spadkodawca. Obecnie jest inaczej. Prawo spadkowe 2022 stanowi, że w sytuacji braku wspomnianych spadkobierców spadek mógłby przypaść dziadkom spadkodawcy, a w razie ich braku – ich zstępnym, czyli wujostwu oraz dalszym zstępnym, np. kuzynom. Zmiana takiego katalogu spadkobierców uwarunkowana jest jednocześnie datą śmierci spadkodawcy. Prawo spadkowe – od kiedy obowiązuje? Jedną z konsekwencji wprowadzenia w prawie spadkowym zmian jest rozszerzenie katalogu spadkobierców ustawowych. Wiesz już, kogo dodaje do ich grona nowe prawo spadkowe. Od kiedy obowiązuje? Od 28 czerwca 2020 roku i data ta jest bardzo ważna. Wszystko dlatego, że nowe przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące prawa spadkowego obowiązują wyłącznie w odniesieniu do spadków, które zostały otwarte przed 28 czerwca 2009 roku – inaczej mówiąc, w przypadku śmierci spadkodawcy przed wskazaną datą. Nie ma przy tym znaczenia, kiedy wszczęto postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku. Jak działa prawo spadkowe? Śmierć osoby fizycznej nie oznacza wygaśnięcia jej długów, ponadto jej wierzytelności nie przestają być wymagalne. Nadal istnieją prawa rzeczowe zmarłego, ale przechodzą one w ramach spadku na inne osoby – spadkobierców. Najważniejszą kwestią jest to, że spadek to niekoniecznie majątek, który poprawi twoją sytuację finansową i materialną. Może okazać się na przykład, że dziadek, wujek czy daleka ciotka pozostawią ci długi. Prawo spadkowe określa, kto dziedziczy to, co pozostawił po sobie spadkodawca. Określa też stanowisko prawne spadkobiercy, czyli wpływ jego woli na nabycie spadku i formę odpowiedzialności za ewentualne długi. Dziedziczący może przyjąć lub odrzucić spadek. Także i w prawie spadkowym znajdują się przepisy regulujące sprawy związane z zachowkiem. Ma on za zadanie chronić interesy najbliższych członków rodziny zmarłego wykluczonych z testamentu. Aby w pełni zrozumieć prawa spadkowe, warto wyjaśnić najważniejsze pojęcia, które pojawiają się w nim właściwie niemal w każdym przepisie. Wśród nich są: spadkodawca, spadkobierca, spadek, dziedziczenie, zachowek. Spadkodawca pozostawia spadek po śmierci, a spadkobierca jest podmiotem, na który przechodzą prawa i obowiązki zmarłego. Spadkobiercą, w przeciwieństwie do spadkodawcy, mogą być człowiek, instytucja czy dziecko poczęte, ale nie narodzone w chwili otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy). W potocznym rozumieniu spadkiem zwykło się określać majątek pozostawiony przez zmarłego, np. dom, mieszkanie lub wartości finansowe. Tymczasem w świetle istniejącego prawa jest nim w istocie ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego, które przechodzą w ramach masy spadkowej na spadkobierców. W skład spadku wejdą prawa i obowiązki majątkowe, o ile nie wygasły w momencie jego śmierci. Spadek przechodzi od spadkodawcy na spadkobierców w ramach dziedziczenia. Obejmuje ono tylko te prawa i obowiązki wchodzące w skład spadku, które: mają charakter cywilnoprawny, mają charakter majątkowy, nie są związane ze spadkodawcą w sposób ścisły, nie przechodzą na inne osoby, bez względu na to, czy są spadkobiercami. Zachowek jest mechanizmem ujętym w prawie spadkowym, który ma chronić interesy dziedziczących przed całkowicie dowolnym rozporządzeniem majątkiem przez przyszłego spadkodawcę. Przepisy prawa określają, kto może otrzymać zachowek, jeśli spadkodawca pominął go w testamencie. Prawo spadkowe a dziedziczenie – jakie możliwości ma spadkobierca? Zgodnie z prawem spadkowym dziedziczenie to zdolność każdej osoby, która żyje w momencie otwarcia spadku i została z mocy ustawy lub testamentu powołana do dziedziczenia. Prawo ustala podział majątku tak, że najpierw to testament wskazuje spadkobierców, ale jeśli go nie ma, zastosowanie mają przepisy prawa. Kto po kim dziedziczy? W pierwszej kolejności powoływani są do tego: małżonek oraz dzieci i dalsi zstępni spadkodawcy; małżonek oraz rodzice, rodzeństwo i zstępni rodzeństwa spadkodawcy; dziadkowie spadkodawcy i ich zstępni; dzieci małżonka spadkodawcy, których żadne z rodziców nie dożyło otwarcia spadku. Spadek można przyjąć lub odrzucić, ale może to zgodnie z prawem zrobić tylko osoba, która ma zdolność do dziedziczenia, czyli żyjąca w momencie otwarcia spadku i która została z mocy ustawy lub testamentu powołana do dziedziczenia. Musi mieć też pełną zdolność do czynności prawnych, czyli być pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona. Jeśli w gronie spadkobierców znajdą się na przykład osoby niepełnoletnie, to oświadczenie dotyczące przyjęcia lub odrzucenia spadku muszą w ich imieniu złożyć ich przedstawiciele ustawowi, na przykład rodzice, albo też w niektórych przypadkach w mocy będzie orzeczenie wydane przez sąd opiekuńczy. Właściwie spadkobierca, który dowiaduje się o spadku może: przyjąć go wprost – przyjąć w całości spadek albo część masy spadkowej bez jednoczesnego ograniczenia swojej odpowiedzialności za długi spadkowe, odrzucić w całości, przyjąć spadek z dobrodziejstwem inwentarza – dzięki temu ogranicza się odpowiedzialność za długi spadkowe. Jeśli spadkobiercy odrzucą spadek, a często na to się decydują, gdy długi są wysokie i przewyższają pozostawiony majątek, nie powoduje to automatycznego umorzenia zobowiązań spadkowych. Do spadku wówczas powoływane są inne osoby – dalsza rodzina zmarłego, według kolejności dziedziczenia. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza powoduje, że gdyby spadkodawca miał długi przekraczające wartość jego majątku, zobowiązania te zostaną spłacone do wartości otrzymanego spadku. Jeśli długi będą mniejsze od majątku, wówczas po sporządzeniu przez komornika spisu inwentarza z masy spadkowej i spłacie zobowiązań dziedziczący otrzyma pozostałą część aktywów spadkodawcy. Co ciekawe, przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza nie wymaga od ciebie żadnych działań. To „domyślny” sposób dziedziczenia, w związku z czym nie musisz składać żadnego oświadczenia woli w sądzie lub u notariusza, aby w ten sposób przyjąć spadek. Natomiast odrzucenie spadku lub przyjęcie go wprost wymaga już złożenia odpowiedniego oświadczenia woli. Jeśli przyjmujesz spadek wprost, to licz się z tym, że dziedziczysz w całości lub w części wszystkie aktywa oraz długi, za które będziesz odpowiadać całym swoim majątkiem prywatnym. Jak przeprowadzić prawo spadkowe? Postępowanie po otwarciu spadku trzeba przeprowadzić zgodnie z przepisami prawa. Jakie dokumenty są wówczas wymagane? Do sprawy o stwierdzenie nabycia spadku należy złożyć w sądzie: odpis skrócony aktu zgonu osoby zmarłej i aktu małżeństwa, o ile żyje małżonek zmarłego; wypis z oryginału testamentu notarialnego lub oryginał testamentu ręcznego – jeśli testament istnieje; odpis skróconego aktu stanu cywilnego spadkobiercy. Przyjęcie lub odrzucenie spadku wiąże się z wizytą spadkobierców u notariusza lub przeprowadzeniem postępowania przed sądem. Do takiego postępowania dochodzi, gdy pojawiają się niejasności dotyczące dziedziczenia. Przedawnienie prawa spadkowego Wiele osób będących spadkobiercami w świetle prawa spadkowego zastanawia się, kiedy przedawnienie spadku ma zastosowanie. Właściwie z punktu widzenia przepisów prawa spadek nie może się przedawnić. Po upływie określonego czasu spadkobierca może jednak utracić uprawnienia związane z dziedziczeniem. Możliwość przyjęcia wprost spadku lub jego odrzucenie istnieje jedynie przez 6 miesięcy od dnia, w którym spadkodawca dowiedział się o podstawie dziedziczenia. Zwykle będzie to 6 miesięcy od dnia śmierci spadkodawcy czy też od momentu ogłoszenia treści testamentu w przypadku dziedziczenia testamentowego. Po upływie tego czasu uznaje się, że spadkobierca przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Natomiast uprawniony do zachowku powinien w ciągu 5 lat zgłosić swoje roszczenie w tym zakresie do spadkobierców, ponieważ później uprawnienie to się przedawnia.

Dwa lata temu rodzice aktem notarialnym darowali mi mieszkanie, zachowując sobie prawo mieszkania w nim do śmierci. W chwili przekazywania wartość mieszkania wynosiła 80 000 zł, rok później zmarła mama, a niedawno tata. Wiem, że do zachowku trzeba wyliczyć udziały spadkowe, ale czy od darowizny też płaci się zachowek? Jeśli tak, to komu i jak wyliczyć te udziały? Mam jednego brata (jest na rencie), drugi brat nie żyje, zmarł przed rodzicami, pozostawiając troje dzieci. Mieszkanie, o które chodzi, jest małe, wybudowane tuż po wojnie. Niedawno dokonałam w nim remontu o wartości ok. 15 000 zł. Uprawnienie do żądania zachowku Zgodnie z art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek). Na podstawie art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek). Zgodnie z § 2 ww. artykułu, jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia. W oparciu o art. 996 zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz uprawnionego do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek także zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz jego wstępnego. Do dnia r. art. 996 mówił, że darowiznę uczynioną przez spadkodawcę uprawnionemu do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek także darowiznę uczynioną przez spadkodawcę wstępnemu uprawnionego. Tak więc ze względu na wymienione przepisy zarówno wnukowie zmarłych rodziców (dzieci Pani zmarłego brata) jak i Pani drugi brat odziedziczyliby część nieruchomości, którą na rzecz Pani przepisali rodzice. Tym samym pojawia się po ich stronie uprawnienie do żądania należnego im zachowku w wysokości 2/3 tego, co dziedziczyliby, gdyby doszło do dziedziczenia ustawowego (o ile są małoletni albo trwale niezdolni do pracy) lub ½ tego udziału w pozostałych przypadkach. Zobacz również: Jak obliczyć udział w spadku? Procentowe wyliczenie zachowków – przykład Przykładowo wyliczymy zachowek po każdym z rodziców: 1) Po śmierci Pani mamy: W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Według § 2 tego artykułu, jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Spadek po zmarłej z mocy prawa nabyli Pani, Pani ojciec oraz dwóch Pani braci (udział, który przypadłby zmarłemu bratu przypada w równych częściach jego dzieciom) po ¼ dla każdego spadkobiercy. Jeżeli przyjąć, że Pani mama nie pozostawiła nic w spadku, to podstawą obliczenia zachowku będzie 0 (wartość spadku) + wartość darowizny na rzecz Pani. Spadkobiercy ustawowi (czyli Pani brat i dzieci zmarłego brata) mogą żądać zachowku o wartości 1/8 spadku (1/2 z 1/4) lub 1/6 (2/3 z 1/4), jeżeli uprawniony do zachowku jest nieletni lub trwale niezdolny do pracy. Jako że podstawą obliczenia zachowku jest udział ½ wartości darowizny (zakładam że mieszkanie było współwłasnością Pani rodziców, a więc po śmierci każdego z nich do spadku wejdzie po ½ udziału), to uprawnieni do zachowku mogą żądać od Pani zachowku o wartości udziału 1/16 (1/8 z 1/2) lub udziału 1/12 (1/6 z 1/2), w przypadku trwałej niezdolności do pracy lub niepełnoletności. 2) Po śmierci Pani ojca: Spadek po zmarłym nabyli Pani oraz dwójka Pani braci (udział, który przypadłby zmarłemu bratu przypada w równych częściach jego dzieciom) po 1/3 dla każdego spadkobiercy. Jeżeli przyjąć, że Pani ojciec nie pozostawił nic w spadku, to podstawą obliczenia zachowku będzie 0 (wartość spadku) + wartość darowizny na rzecz Pani. Spadkobiercy ustawowi (czyli Pani brat i dzieci zmarłego brata) mogą żądać zachowku o wartości 1/6 spadku (1/2 z 1/3) lub 2/9 (2/3 z 1/3), jeżeli uprawniony do zachowku jest nieletni lub trwale niezdolny do pracy. Jako że podstawą obliczenia zachowku jest udział ½ wartości darowizny, która weszła w skład spadku po ojcu, to uprawnione do zachowku osoby mogą żądać od Pani zachowku o wartości udziału 1/12 (1/6 z 1/2) lub udziału 1/9 (2/9 z 1/2), w przypadku trwałej niezdolności do pracy lub niepełnoletności. Zobacz również: Rozliczenie nakładów w sprawie o zachowek Przedawnienie roszczenia o zachowek Roszczenie o zachowek, tak jak każde roszczenie majątkowe (tzn. posiadające wymierną wartość materialną), podlega przedawnieniu (art. 117 § 1 Zgodnie z przepisem art. 1007 § 1 „roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku oraz roszczenia spadkobierców o zmniejszenie zapisów zwykłych i poleceń przedawniają się z upływem lat pięciu od ogłoszenia testamentu” (za roszczenie przeciwko osobie obowiązanej do uzupełnienia zachowku z tytułu otrzymanych od spadkodawcy zapisu windykacyjnego lub darowizny przedawnia się z upływem lat pięciu od otwarcia spadku czyli zasadniczo śmierci spadkodawcy). Przepis art. 1007 § 1 jest w zakresie swojego uregulowania jasny, nie pozostawia żadnej swobody interpretacyjnej i nie przewiduje żadnych wyjątków (tak również orzeczenie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 16 czerwca 2000 r., sygn. IV CKN 58/2000). Pierwszym sposobem „obrony” przed wypłatą zachowku w wysokości ustalonej w powyższy sposób jest ustalenie, czy rodzice dokonywali za swojego życia darowizn na rzecz pozostałych dzieci (wnuków). Darowizny w rodzinie a wysokość zachowku Zgodnie z art. 994 § 1 przy obliczaniu zachowku nie dolicza się do spadku drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż dziesięciu laty, licząc wstecz od otwarcia spadku, darowizn na rzecz osób nie będących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku. Przechodząc do ustalenia samej wartości zachowku, stwierdzić należy, że ustala się go biorąc za podstawę stan spadku z chwili śmierci spadkodawcy (moment otwarcia spadku), natomiast wartość tego spadku ustalana jest według cen z daty orzekania o zachowku – świadczy o tym treść też poniższych wyroków: W Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. I ACa 522/10 stwierdzono że: „Dla rozpoznania istoty sprawy o zachowek konieczne jest ustalenie składu majątku spadkowego według stanu na chwilę otwarcia spadku”. W innym wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 14 marca 2008 r. sygn. IV CSK 509/07 wysnuto tezę iż: „Punktem odniesienia przy obliczaniu stanu czynnego spadku dla potrzeb obliczenia wysokości należnego zachowku może być jedynie chwila otwarcia spadku będąca chwilą śmierci spadkodawcy (art. 922 § 1, art. 924 i 925 Ustalanie składu spadku, mianowicie różnicy między wartością stanu czynnego spadku (aktywów) i wartością stanu biernego spadku (pasywów), następuje więc, co do zasady, według reguł określonych w art. 922 nie uwzględnia się jedynie zapisów i poleceń oraz oczywiście długów z tytułu zachowku”. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego – Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 17 maja 1985 r. sygn. III CZP 69/84 „Obliczanie zachowku następuje na podstawie wartości spadku ustalonej według cen z daty orzekania o roszczeniach z tego tytułu”. Natomiast w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 26 marca 1985 r. sygn. III CZP 75/84, która ma moc zasady prawnej, stwierdzono, że: „Obliczanie zachowku następuje na podstawie wartości spadku ustalonej według cen z daty orzekania o roszczeniach z tego tytułu”. Nakłady poczynione na nieruchomość doliczaną do obliczenia zachowku Tak więc niestety, jeżeli Pani nakłady na mieszkanie zostały dokonane przed śmiercią rodziców (polepszając standard mieszkania), to jako podstawę obliczenia zachowku przyjmie się stan mieszkania jaki był w momencie śmierci każdego z rodziców. Jeżeli natomiast poczyniła Pani nakłady na lokal jeszcze zanim nastąpiła darowizna na Pani rzecz, to nakłady te, jakie poczyniła Pani na nie swoją wówczas jeszcze nieruchomość, nie mogą zostać już uwzględnione, powodując tym samym obniżenie zachowków dla osób uprawnionych. W Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2010 r. sygn. VI ACa 332/10 znalazło się w uzasadnieniu stwierdzenie że: „Sąd Okręgowy wskazał, iż dokonując obliczenia zachowku należy ustalić tzw. czystą wartość spadku, tj. wartość stanowiącą różnicę pomiędzy wysokością aktywów wchodzących w skład spadku a wysokością długów spadkowych (…). Sąd Okręgowy dodał, iż od wartości spadku odlicza się także długi spadkodawcy wobec spadkobierców, a obliczenie zachowku następuje na podstawie wartości spadku ustalonej według cen z daty orzekania o roszczeniach z tego tytułu”. Zatem długi, jakie mieliby Pani rodzice względem Pani (jeżeli np. dokonała Pani remontu mieszkania jeszcze przed podarowaniem go Pani), należałoby zaliczyć do długów spadkowych i obniżyć tym samym wartość zachowku należnego uprawnionym. Inwestując np. 15 000 zł w nie swoją wówczas nieruchomość, można twierdzić, że faktycznie była to pożyczka uczyniona na rzecz rodziców i obowiązek zwrotu stosownej kwoty wchodzi do długów spadkowych (pomniejszających wartość czynną spadku, a tym samym i zachowek dla osób uprawnionych). Można także twierdzić, że owe 15 000 zł były nakładami czynionymi na nie swoją rzecz, a rodzice uzyskali tym samym względem Pani korzyść majątkową bez podstawy prawnej. Zgodnie z art. 405 Kodeksu cywilnego, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. To roszczenie (o zwrot) również wchodzi do długów spadkowych i pomniejszy odpowiednio wartość czynną spadku. Zobacz również: Darowizna udziału w nieruchomości Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Pomocne wzory: I = U R I = U R. U - napięcie zasilania obwodu. R - wypadkowa rezystancja obwodu. U = R ∗ I U = R ∗ I. U - spadek napięcia na rezystorze R od płynącego pradu I. P = U ∗ I = U 2 R = I 2 ∗ R P = U ∗ I = U 2 R = I 2 ∗ R. P - moc wydzielająca się w elemencie o rezystancji R pod wpływem napięcia U na zaciskach lub

ile to jest 1 8 spadku